Annem'e

Kafamda o kadar çok şey vardı ki bilgisayar başına geçtiğimde.Sanki hepsi uçup gitti.Annemi anneliği anlatmaya hangi cümleleri kullanmam gerektiğini bilmiyorum.Ne desem az kalıyo anlatmaya yetmiyo çünkü.

Annem hemşire emeklisi olmasına rağmen hala çalışan , bize en iyi geleceği hazırlayabilmek için kimi zaman iki işte birden çalışan ,her anne gibi kendi isteklerini gözardı edip bizim için uğraşan mükemmel (doğru sıfatmıdır bilmiyorum az oldu galiba idare et anne)bir annedir.

Bize hep söylediği bir söz vardı.ANNE OLUNCA ANLARSINIZ.Hep derdimki içimden aman hep aynı cümle başka bişey bul artık.Ergenlik dönemimden evlenene, hatta Nazlı doğana kadar böyle düşünüyordum.Çünkü en ufak fikir ayrılığımızda bu cümle geliyordu.Bir gün Nazlı doğdu ,gördüm onu daha kucağıma bile almadan ANLADIM. Meğer ne doğruymuş insanın kafasına sonradan nasıl dank ediyormuş ANLADIM.Her gün yeniden anlıyorum hatta.

Ve kendime çok kızıyorum.

Keşke zamanı geri alabilsem diyorum ,keşke annemi hiç üzmesem...

Ama insanız hata yapıyor ,kırıyor,üzüyoruz affet beni anne hepsi için seni üzdüğüm ve bundan sonra istemedende olsa üzeceğim her dakika için affet...

Annem,koruyucu meleğim hep yanımda ol emi beni sakın bırakma sana öyle ihtiyacım varki hayatta sensiz yapamam başaramam biliyosun.

Annemin hep söylediği başka bir söz daha vardır.''Sabırla koruk helva olur'' ama onun konuyla pek alakası yok..(Şu an okurken ağladığını biliyorum bunu yapmanı istemediğim için gül diye yazdım)

ANNELER GÜNÜN KUTLU OLSUN.

SENİ, SENİN BENİ SEVDİĞİNDEN DAHA AZ SEVİYORUM...

BÜYÜK CADIN...